Chances

Al maanden hikte ik tegen mijn workshops aan. Ik ben twee jaar geleden mee begonnen omdat er veel vraag was naar een uitbreiding van een cupping-cursus. Maar dit jaar wilde ik het uitbreiden, nog meer overbrengen, nog betere begeleiding. Een nieuw idee ontstond en verscheen op papier.

Het uitwerken ging moeizamer dan de eerste keer, ik weet wat ik wil, ik zie het voor me maar het kwam er niet uit. Na een aantal gesprekken met vrienden en familie besloot ik alles workshop gerelateerd van de website af te halen, zodat ik tijd voor mezelf kon creëren en het geheel in een nieuw jasje kon steken. Maar nog dezelfde avond wordt besloten dat het tijd is voor actie.

Is dit het Lot? Het Universum? Alles gaat zoals het moet gaan. Je komt altijd waar je moet zijn op dat moment. En op het moment dat ik de touwtjes even los wil laten, word ik weer terug gezet op mijn plaats. Natuurlijk komt het niet zomaar, nee, het komt op een van de drukste periodes in het jaar. Alsof het een test is: hoe veel kun je aan. Als dat het is: I passed. Ik kan best multi-tasken, en dus zet ik een tandje bij. Ja, het is aanpoten, maar ik heb het gehaald. En ook de ideeën voor het nieuwe concept van opleiden ligt klaar.

Maar eerst:

Ibiza. De uitnodiging kwam precies op het moment dat ik het even van me af wilde zetten. Maar deze kans laat ik niet liggen. Privé workshops geven op Ibiza! Alles op alles, dit ga ik doen. En op werkgebied heb ik dan wel doorzettingsvermogen, want alles is rond: het vernieuwde lesmateriaal ligt klaar. Nog een weekje en dan zet ik weer voet op dit magische eiland. Moraal van het verhaal? Take Chances when you get them.